Szukaj
Close this search box.
Blog Afrykański Kawałek Afryki

Tag: kobieta

Ta woda zrobiła się czerwona

Gdy pierw­szej sce­nie fil­mu (zja­wi­sko­wa dziew­czy­na, w bia­łej sukien­ce i o wło­sach przy­bra­nych kwia­ta­mi) towa­rzy­szy pod­pis: ‘Rwan­da, 1997’ – widz wie, że zaraz kon­wen­cja dra­ma­tycz­nie się odwró­ci. Trzy lata po ludo­bój­stwie w tym kra­ju nie ma miej­sca na sie­lan­ko­we obrazy.

Przeczytaj więcej »

Żeby mieć kogoś, kto by mnie szukał

Do pew­ne­go momen­tu wszyst­ko szło gład­ko, do pew­ne­go momen­tu Yeji­de z Nige­rii mogła być Mary czy Kasią z dowol­ne­go zachod­nie­go kra­ju. Stu­dia, wła­sny nie­wiel­ki biz­nes, pra­ca, dom wynaj­mo­wa­ny (i opła­ca­ny po poło­wie) z uko­cha­nym mężem. Wszyst­ko to runie, gdy mło­da mał­żon­ka nie będzie mogła zajść w ciążę.

Przeczytaj więcej »
kobieta tanzania

­Śmierć szpinaku

Patrz – tu mam ranę po tym, jak młot­kiem tłu­kłam kamień i odła­mek zro­bił mi dziu­rę w nodze - opo­wia­da Moni­ca. O, widzisz te szra­my? To po odpry­skach skał. A tutaj znak po tym, jak się wywró­ci­łam, idąc z góry z kamie­nia­mi. Tu z kolei prze­bi­łam nogę korze­niem, gdy szu­ka­łam gła­zów odpo­wied­nich na żwir.

Przeczytaj więcej »
ptaki-spiewaja-w-kigali

Gdzie oni są?

Wyśmie­ni­ty pol­ski film “Pta­ki śpie­wa­ją w Kiga­li” poka­zu­je, jak dwie strau­ma­ty­zo­wa­ne ludo­bój­stwem kobie­ty zarów­no mogą, jak i nie mogą pomóc sobie nawza­jem. Jak potra­fią i nie potra­fią się zro­zu­mieć. Jak się przy­cią­ga­ją i odpy­cha­ją. I że jest w tym tyle samo agre­sji i auto­agre­sji, co współ­czu­cia i miłości.

Przeczytaj więcej »
rwanda-woman-coffee

So far so good

By dokoń­czyć pro­ces pojed­na­nia w Rwan­dzie, koniecz­ne jest m.in. eko­no­micz­ne wzmoc­nie­nie kobiet. O sytu­acji w Rwan­dzie opo­wia­da Mar­tin Kubwiman.

Przeczytaj więcej »
oyinkan_braithwaite_moja_siostra_morduje_seryjnie

Frajda z nieoczywistego kraju

Mło­da nige­ryj­sko-bry­tyj­ska autor­ka w swo­im debiu­cie umie­jęt­nie łączy popu­lar­ne wąt­ki jak: sio­strzeń­stwo, kobie­ca soli­dar­ność i odpo­wiedź na sek­si­stow­ską prze­moc oraz modę na afry­kań­ską nową lite­ra­tu­rę. Uda­ny kolaż, lek­ki a nie­obra­ża­ją­cy inte­li­gen­cji czytelnika 🙂

Przeczytaj więcej »
nie m prostej drogi do domu afrykamera

Ojciec, który jest w niebie

Moi rodzi­ce byli w samym środ­ku wal­ki o wyzwo­le­nie. To zna­czy, że nigdy napraw­dę nie byli moi. Ani nie nale­że­li do sie­bie nawza­jem. Nale­że­li do kra­ju – wspo­mi­na w fil­mie „Nie ma pro­stej dro­gi do domu” połu­dnio­wo­su­dań­ska reży­ser­ka Aku­ol de Mabior, cór­ka pre­zy­den­ta i wice­pre­zy­dent­ki tego kraju.

Przeczytaj więcej »
Djaïli Amadou Amal Niecierpliwe

Bądźcie niewolnicami i bądźcie wdzięczne

2000 fran­cu­skich uczniów z 56 lice­ów wybra­ło dwa lata temu powieść kame­ruń­skiej pisar­ki do nagro­dy Prix Gon­co­urt Des Lycéens. Dziś może­my w pol­skim prze­kła­dzie poznać losy Ram­li, Hin­dou i Safi­ry. Losy inspi­ro­wa­ne histo­rią życia autor­ki książki.

Przeczytaj więcej »
Miriam Makeba

Mój kraj to więzienie

Nie śpie­wam o poli­ty­ce, śpie­wam praw­dę – zwy­kła mówić Mama Afri­ca, czy­li Miriam Make­ba, połu­dnio­wo­afry­kań­ska pio­sen­kar­ka. Jako pierw­sza Afry­kan­ka zdo­by­ła nagro­dę Gram­my i jako pierw­sza czar­no­skó­ra artyst­ka wystę­po­wa­ła w ONZ. Prze­ma­wia­ła tam dobit­nie prze­ciw apartheidowi.

Przeczytaj więcej »

Ta woda zrobiła się czerwona

Gdy pierw­szej sce­nie fil­mu (zja­wi­sko­wa dziew­czy­na, w bia­łej sukien­ce i o wło­sach przy­bra­nych kwia­ta­mi) towa­rzy­szy pod­pis: ‘Rwan­da, 1997’ – widz wie, że zaraz kon­wen­cja dra­ma­tycz­nie się odwró­ci. Trzy lata po ludo­bój­stwie w tym kra­ju nie ma miej­sca na sie­lan­ko­we obrazy.

Przeczytaj więcej »

Żeby mieć kogoś, kto by mnie szukał

Do pew­ne­go momen­tu wszyst­ko szło gład­ko, do pew­ne­go momen­tu Yeji­de z Nige­rii mogła być Mary czy Kasią z dowol­ne­go zachod­nie­go kra­ju. Stu­dia, wła­sny nie­wiel­ki biz­nes, pra­ca, dom wynaj­mo­wa­ny (i opła­ca­ny po poło­wie) z uko­cha­nym mężem. Wszyst­ko to runie, gdy mło­da mał­żon­ka nie będzie mogła zajść w ciążę.

Przeczytaj więcej »
kobieta tanzania

­Śmierć szpinaku

Patrz – tu mam ranę po tym, jak młot­kiem tłu­kłam kamień i odła­mek zro­bił mi dziu­rę w nodze - opo­wia­da Moni­ca. O, widzisz te szra­my? To po odpry­skach skał. A tutaj znak po tym, jak się wywró­ci­łam, idąc z góry z kamie­nia­mi. Tu z kolei prze­bi­łam nogę korze­niem, gdy szu­ka­łam gła­zów odpo­wied­nich na żwir.

Przeczytaj więcej »
ptaki-spiewaja-w-kigali

Gdzie oni są?

Wyśmie­ni­ty pol­ski film “Pta­ki śpie­wa­ją w Kiga­li” poka­zu­je, jak dwie strau­ma­ty­zo­wa­ne ludo­bój­stwem kobie­ty zarów­no mogą, jak i nie mogą pomóc sobie nawza­jem. Jak potra­fią i nie potra­fią się zro­zu­mieć. Jak się przy­cią­ga­ją i odpy­cha­ją. I że jest w tym tyle samo agre­sji i auto­agre­sji, co współ­czu­cia i miłości.

Przeczytaj więcej »
rwanda-woman-coffee

So far so good

By dokoń­czyć pro­ces pojed­na­nia w Rwan­dzie, koniecz­ne jest m.in. eko­no­micz­ne wzmoc­nie­nie kobiet. O sytu­acji w Rwan­dzie opo­wia­da Mar­tin Kubwiman.

Przeczytaj więcej »
oyinkan_braithwaite_moja_siostra_morduje_seryjnie

Frajda z nieoczywistego kraju

Mło­da nige­ryj­sko-bry­tyj­ska autor­ka w swo­im debiu­cie umie­jęt­nie łączy popu­lar­ne wąt­ki jak: sio­strzeń­stwo, kobie­ca soli­dar­ność i odpo­wiedź na sek­si­stow­ską prze­moc oraz modę na afry­kań­ską nową lite­ra­tu­rę. Uda­ny kolaż, lek­ki a nie­obra­ża­ją­cy inte­li­gen­cji czytelnika 🙂

Przeczytaj więcej »
nie m prostej drogi do domu afrykamera

Ojciec, który jest w niebie

Moi rodzi­ce byli w samym środ­ku wal­ki o wyzwo­le­nie. To zna­czy, że nigdy napraw­dę nie byli moi. Ani nie nale­że­li do sie­bie nawza­jem. Nale­że­li do kra­ju – wspo­mi­na w fil­mie „Nie ma pro­stej dro­gi do domu” połu­dnio­wo­su­dań­ska reży­ser­ka Aku­ol de Mabior, cór­ka pre­zy­den­ta i wice­pre­zy­dent­ki tego kraju.

Przeczytaj więcej »
Djaïli Amadou Amal Niecierpliwe

Bądźcie niewolnicami i bądźcie wdzięczne

2000 fran­cu­skich uczniów z 56 lice­ów wybra­ło dwa lata temu powieść kame­ruń­skiej pisar­ki do nagro­dy Prix Gon­co­urt Des Lycéens. Dziś może­my w pol­skim prze­kła­dzie poznać losy Ram­li, Hin­dou i Safi­ry. Losy inspi­ro­wa­ne histo­rią życia autor­ki książki.

Przeczytaj więcej »
Miriam Makeba

Mój kraj to więzienie

Nie śpie­wam o poli­ty­ce, śpie­wam praw­dę – zwy­kła mówić Mama Afri­ca, czy­li Miriam Make­ba, połu­dnio­wo­afry­kań­ska pio­sen­kar­ka. Jako pierw­sza Afry­kan­ka zdo­by­ła nagro­dę Gram­my i jako pierw­sza czar­no­skó­ra artyst­ka wystę­po­wa­ła w ONZ. Prze­ma­wia­ła tam dobit­nie prze­ciw apartheidowi.

Przeczytaj więcej »