Blog Afrykański Kawałek Afryki

Miała do zabawy całą cholerną Afrykę

22 grudnia 2019

„Póź­nym popo­łu­dniem scho­dzi­li­śmy nad rze­kę i kąpa­li­śmy się w płyt­kich bro­dach, uwa­ża­jąc na kro­ko­dy­le. Potem ubie­ra­li­śmy się i znów szli­śmy w dół rze­ki, na otwar­tą pola­nę przy zagaj­ni­ku heba­now­ców, gdzie czę­sto pasły się zebry, cza­sem bawo­ły, a raz zauwa­ży­li­śmy nawet hie­nę cętkowaną”.

Alexandra Fuller, Wyjedź, zanim nadejdą deszcze
Ale­xan­dra Ful­ler, Wyjedź, zanim nadej­dą deszcze

Pisar­ka spę­dzi­ła część życia w Zim­ba­bwe, Mala­wi i Zambii, by prze­nieść się z mężem do Sta­nów Zjed­no­czo­nych. Książ­ka opo­wia­da (barw­nie, inte­li­gent­nie, aneg­do­tycz­nie) o latach szczę­ścia w Afry­ce, a następ­nie śle­dzi (szcze­rze, reflek­syj­nie) pro­ces roz­pa­du małżeństwa.

Czy moż­na się oprzeć takim zda­niom: „Zaszło słoń­ce, a ciem­ność poja­wi­ła się nagle jak kuty­na zacią­gnię­ta na nie­bie”? Albo pierw­sze­mu zda­niu książ­ki: „Tata mówi, że w przy­szłym tygo­dniu zamie­rza umrzeć – powie­dzia­ła Vanes­sa. Połą­cze­nie tele­fo­nicz­ne z Zambią choć raz było dobre”.

W tej książ­ce wię­cej jest o doro­słym życiu pisar­ki niż o afry­kań­skim dzie­ciń­stwie (jak w „Roz­mo­wach pod drze­wem zapo­mnie­nia” czy „Dziś wie­czo­rem nie scho­dzi­my na psy”), ale wra­ca­ją w opo­wie­ści jej feno­me­nal­ni rodzi­ce: „Pro­ble­mem więk­szo­ści ludzi – powie­dział kie­dyś tata, nie­ko­niecz­nie insy­nu­ując, że zali­czam się do tej gru­py, ale też nie odrzu­ca­jąc takiej moż­li­wo­ści – jest to, że chcą żyć jak naj­dłu­żej, nie mając zie­lo­ne­go poję­cia, jak żyć”. 🙂

Ale­xan­dra Ful­ler to lau­re­at­ka kil­ku pre­sti­żo­wych nagród lite­rac­kich za swo­je wspo­mnie­nio­we książ­ki. W tej przy­zna­je, że wcze­śniej pró­bo­wa­ła wydać któ­rąś z dzie­wię­ciu (!) powie­ści, któ­re napi­sa­ła, zanim zaję­ła się lite­ra­tu­ra fak­tu. Pisa­ła je, wsta­jąc przed świ­tem, zanim jej małe wów­czas dzie­ci się obu­dzi­ły. Nie­sa­mo­wi­ty hart ducha. 🙂 Dobra wia­do­mość jest taka, że w 2017 wyszła jej pierw­sza powieść Quiet Until the Thaw  (jesz­cze nie­prze­tłu­ma­czo­na na polski).

Alexandra Fuller, Wyjedź, zanim nadejdą deszcze, Czarne, Wołowiec 2016

9/10

Podziel się:

Skoro nogi Cię tu przyniosły, to idź krok dalej i wesprzyj naszą pomoc Afryce :)

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on print
Wydrukuj
czekajac na barbarzyncow depp rylance

Cóż poczniemy bez barbarzyńców?

John­ny Depp w wybit­nym, malar­skim fil­mie, do któ­re­go sce­na­riusz na pod­sta­wie wła­snej powie­ści napi­sał nobli­sta z Afry­ki. Nie moż­na od kina chcieć więcej. 

oyinkan_braithwaite_moja_siostra_morduje_seryjnie

Frajda z nieoczywistego kraju

Mło­da nige­ryj­sko-bry­tyj­ska autor­ka w swo­im debiu­cie umie­jęt­nie łączy popu­lar­ne wąt­ki jak: sio­strzeń­stwo, kobie­ca soli­dar­ność i odpo­wiedź na sek­si­stow­ską prze­moc oraz modę na afry­kań­ską nową lite­ra­tu­rę. Uda­ny kolaż, lek­ki a nie­obra­ża­ją­cy inte­li­gen­cji czytelnika 🙂

damon_galgut_w_obcym_pokoju

Nim historia zaczęła tykać jak bomba

Boha­ter powie­ści uda­je się w trzy podró­że, na róż­nym eta­pie życia, i wszyst­kie trzy nio­są ze sobą roz­cza­ro­wa­nie. Nato­miast Gal­gut potra­fił tak napi­sać o tym powieść, że każ­dy, kto choć raz w życiu pró­bo­wał uciec od sie­bie poprzez dale­ką wypra­wę, odnaj­dzie tu swo­ją prawdę.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.