Szukaj
Close this search box.
Blog Afrykański Kawałek Afryki

Ani raj, ani pingwiny

11 listopada 2023

Mada­ga­skar ma podwój­ne­go pecha: nie dość, że jest w czo­łów­ce naj­bied­niej­szych kra­jów świa­ta, to jesz­cze wie­lu ludzi nie przyj­mu­je tego do wia­do­mo­ści. Dlaczego? 

Bo w popkul­tu­rze wyspa ma sta­tus raju na zie­mi. A tym­cza­sem: taki sam tu raj, jak i pingwiny.

Zapra­szam do ogląd­nię­cia miga­wek zro­bio­nych tele­fo­nem na Mada­ga­ska­rze, któ­re uka­zu­ją tę wyspę w bar­dziej real­nym świetle.

Kil­ka kolej­nych zdjęć to życie na wysy­pi­sku w Anta­na­na­ry­wie
Dzie­ci pra­cu­ją tak­że przy tłu­cze­niu kamie­nia na sprzedaż
I nosze­niu towarów
Dzie­ci muszą tu pra­co­wać, by mieć co jeść
Życie miesz­kań­ców Mada­ga­ska­ru nazna­czo­ne jest nad­zwy­czaj wyczer­pu­ją­cą pracą 
Oraz daw­no już zapo­mnia­ny­mi w Euro­pie cho­ro­ba­mi, jak trąd
Czy klę­ska­mi żywio­ło­wy­mi, jak dorocz­ne cyklo­ny. Na zdję­ciu zeszło­rocz­ni powo­dzia­nie wciąż miesz­ka­ją w pro­wi­zo­rycz­nych sza­ła­sach z folii i strze­chy, obcią­żo­nej sta­ry­mi oponami 
Na wsiach ludzie miesz­ka­ją w domach z gli­ny, bez prą­du i wody
Lub w domach z gli­ny i bla­chy falistej 
To jed­nak twar­dzi ludzie, któ­rzy nie zamie­rza­ją się poddać
Mada­ga­skar, jak wie­le innych kra­jów Afry­ki, ma bar­dzo mło­dą popu­la­cję. Śred­nia wie­ku to 24 lata (dla porów­na­nia w Pol­sce: 43 lata). To ludzie są poten­cja­łem tego kontynentu 
No i przede wszyst­kim dzie­ci, któ­re - tak jak w szko­łach wspie­ra­nych przez Fun­da­cję - mają szan­sę na naukę 

Podziel się:

Skoro nogi Cię tu przyniosły, to idź krok dalej i wesprzyj naszą pomoc Afryce :)

Facebook
Twitter
Wydrukuj
Unyime Linus Etuk 2 zajawka

Sztuka to moje okno na świat

Dzię­ki dobrym ludziom z Pol­ski przed laty mło­dy arty­sta z Nige­rii, Uny­ime Linus Etuk, mógł roz­wi­nąć swój talent malar­ski. Teraz ze swo­imi pra­ca­mi przy­jeż­dża do Pol­ski na wysta­wy w Gdy­ni i War­sza­wie. Ale tak­że po to, by wes­przeć zbiór­kę pie­nię­dzy dla dzie­ci z Mada­ga­ska­ru, będą­ce pod naszą opieką.

kobieta tanzania

­Śmierć szpinaku

Patrz – tu mam ranę po tym, jak młot­kiem tłu­kłam kamień i odła­mek zro­bił mi dziu­rę w nodze - opo­wia­da Moni­ca. O, widzisz te szra­my? To po odpry­skach skał. A tutaj znak po tym, jak się wywró­ci­łam, idąc z góry z kamie­nia­mi. Tu z kolei prze­bi­łam nogę korze­niem, gdy szu­ka­łam gła­zów odpo­wied­nich na żwir.

Ta muzyka ma więcej słońca

Moja fascy­na­cja muzy­ką Afry­ki zaczę­ła się od saha­ryj­skie­go blu­esa. Usły­sza­łem w nim prze­strzeń pusty­ni, usły­sza­łem w nim dźwięk pia­sku lecą­ce­go z wia­trem – tak o miło­ści do afry­kań­skiej muzy­ki mówi Jakub Mali­now­ski, orga­ni­za­tor Afri­can Beats Festi­val. I zapra­sza na dwa dni wypeł­nio­ne gra­niem już od 11 sierp­nia w Kawę­czy­nie pod Warszawą.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *