Blog Afrykański Kawałek Afryki

Bez nich byłoby jeszcze gorzej

17 października 2019

Kró­lo­we się nie pod­da­ją. „Śmie­ją się, rodzą dzie­ci, umie­ra­ją, upięk­sza­ją cia­ło, złosz­czą się, kłó­cą, czę­ściej pła­czą”. Ale nie pod­da­ją się nigdy.

Paweł Smoleński, Królowe Mogadiszu
Paweł Smo­leń­ski, Kró­lo­we Mogadiszu

„Wszyst­kich głod­nych się na nakar­mi, smut­nych nie utu­li, nie o każ­dym cier­pie­niu da się napi­sać”. Autor prze­ła­mu­je ten pesy­mizm i pisze książ­kę – owszem: o cier­pie­niu, ale i o codzien­nym hero­izmie. Książ­ka zaczy­na się opi­sem fizycz­ne­go bólu, spo­wo­do­wa­ne­go gło­dem. „To stan na pogra­ni­czu tępe­go sza­leń­stwa. Ludzie są przy­tom­ni, choć nie­przy­tom­ni, czu­ją, nic nie czu­jąc. Prze­sta­ją zwra­cać uwa­gę na chwie­ją­ce się zęby i dzią­sła krwa­wią­ce od byle doty­ku. Przy­wy­kli do opuch­nię­tych stóp i nóg. Zaha­mo­wa­nie wzro­stu u dzie­ci, zabu­rze­nia krą­że­nia, upo­śle­dze­nie narzą­dów jamy brzusz­nej, ukła­du krwio­no­śne­go, odpor­no­ścio­we­go, ogól­ne osła­bie­nie, depre­sja, brak łak­nie­nia, wychu­dze­nie, obrzę­ki, u doro­słych zanik tka­nek mię­śnio­wej i tłusz­czo­wej pod­skór­nej – te i inne słow­ni­ko­we obja­wy cho­ro­by nie doku­cza­ją już tak bar­dzo. Jeli­ta powo­li tra­wią same sie­bie; to rów­nież boli, lecz kie­dy boli już któ­ryś mie­siąc, rok z rzę­du, widać tak musi być. Podob­no moż­na pogo­dzić się nawet z nagły­mi, dłu­go­trwa­ły­mi skur­cza­mi żołąd­ka, kie­dy prze­ły­ka się śli­nę gęstą jak flegma”.

Autor pisze o gło­dzie w Moga­di­szu, w Soma­lii. Opi­su­je skut­ki suszy i woj­ny. Książ­ka to hołd odda­ny soma­lij­skim kobie­tom, zde­ter­mi­no­wa­nym, by wal­czyć o prze­trwa­nie swych rodzin. Autor widzi je zapra­co­wa­ne, zagło­dzo­ne, a mimo to nie umie nie dostrzec ich pięk­na, gdy w wie­lo­barw­nych cza­do­rach han­dlu­ją, wędru­ją, wypla­ta­ją maty ze śmie­ci. „Bez nich – mówi Aden [jeden z boha­te­rów książ­ki] – było­by jesz­cze gorzej”.

Wiatrak, żeby nie było za gorąco

Na tle kró­lo­wych Moga­di­szu bar­dzo sła­bo wypa­da­ją pra­cow­ni­cy orga­ni­za­cji huma­ni­tar­nych. „ – Kie­dyś, pod­czas praw­dzi­wej woj­ny – powie­dział mi pra­cow­nik euro­pej­skiej agen­dy huma­ni­tar­nej, bycząc się w ogro­dzie wyna­ję­tej wil­li w Nairo­bi: wiru­je wia­trak, żeby nie było za gorą­co, do wybo­ru wino bia­łe lub czer­wo­ne, whi­sky, przy sto­le prze­pięk­na Soma­lij­ka mówią­ca dosko­na­łym angiel­skim, koniecz­nie znacz­nie młod­sza (nie­ba­wem pań­stwo poja­dą na week­end gdzieś nad oce­an, all inc­lu­si­ve, a o wie­le taniej niż na Mau­ri­tiu­sie albo Sesze­lach) – Moga­di­szu było faj­nie, bo za homa­ra pła­ci­ło się czte­ry dola­ry”.

Paweł Smo­leń­ski, Kró­lo­we Moga­di­szu, wyd. Czar­ne, Woło­wiec 2018

6/10

Podziel się:

Skoro nogi Cię tu przyniosły, to idź krok dalej i wesprzyj naszą pomoc Afryce :)

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on print
Wydrukuj
czekajac na barbarzyncow depp rylance

Cóż poczniemy bez barbarzyńców?

John­ny Depp w wybit­nym, malar­skim fil­mie, do któ­re­go sce­na­riusz na pod­sta­wie wła­snej powie­ści napi­sał nobli­sta z Afry­ki. Nie moż­na od kina chcieć więcej. 

oyinkan_braithwaite_moja_siostra_morduje_seryjnie

Frajda z nieoczywistego kraju

Mło­da nige­ryj­sko-bry­tyj­ska autor­ka w swo­im debiu­cie umie­jęt­nie łączy popu­lar­ne wąt­ki jak: sio­strzeń­stwo, kobie­ca soli­dar­ność i odpo­wiedź na sek­si­stow­ską prze­moc oraz modę na afry­kań­ską nową lite­ra­tu­rę. Uda­ny kolaż, lek­ki a nie­obra­ża­ją­cy inte­li­gen­cji czytelnika 🙂

damon_galgut_w_obcym_pokoju

Nim historia zaczęła tykać jak bomba

Boha­ter powie­ści uda­je się w trzy podró­że, na róż­nym eta­pie życia, i wszyst­kie trzy nio­są ze sobą roz­cza­ro­wa­nie. Nato­miast Gal­gut potra­fił tak napi­sać o tym powieść, że każ­dy, kto choć raz w życiu pró­bo­wał uciec od sie­bie poprzez dale­ką wypra­wę, odnaj­dzie tu swo­ją prawdę.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.